Zaterdag, 26 mei 2012.
7u30, stevig ontbijt bestaande uit vijf gangen: fruit, muesli, brood met spek en eieren, brood met ham en kaas, lekkere veenbessen confituur en yoghurt. We zullen het nodig hebben, onze routeplanner Alain voorspelde voor vandaag bijna 3700 hoogtemeters. Voor zij die de volledige rit reden gaf de hoogtemeter 3250 aan. Voor Yves en mezelf, wij namen voldoening met het behalen van juist geen 3000 hoogtemeters en fietsten 6km minder. We dachten aan wat er de volgende dagen nog moest komen!
09u00, vertrek, eerst 10km afdalen tot Utzenfeld, waarna we terug verzamelen en rechtsaf draaien richting Wembach, 8km zacht dalend. Vanaf Wembach start onze eerste helling van de dag, goed 15km klimmen in twee delen met een korte afdaling ongeveer halverwege. Mijn Garmin geeft meldingen tot 11% en dit zowel in het eerste als in het tweede deel van de col, maar de benen voelen goed, de zon is van de partij, de verte gezichten zijn prentkaarten en het gezelschap nog beter. Wat willen we nog meer. Het is natuurlijk nog maar het begin van de rit, ik ben er zeker van dat het moeilijkste nog moet komen!
Juist voor we aan de afdaling beginnen merkt Jos, de oudste van de groep, dat hij plat staat, 5km verder rijdt hij weer lek. Gelukkig heeft Jos veel fietservaring en blijft hij recht op de fiets. Het is dan al zijn derde lekke band en dit in amper twee dagen met geen 6okm op de teller. We merken dat het lint tussen het wiel en de binnenband los en geplooid ligt, maar door de tussenkomst en vakkundigheid van Marc VD wordt dit snel opgelost.
Niederweiler, enkele kilometers voor Mülheim, is op onze route het meest westelijke punt. We draaien dan in oostelijke richting en volgen de L132, het is dadelijk klimmen met stijgingspercentage van 7 en 8%. Wanneer we 3km verder linksaf, de L140, opdraaien begint echter het serieuze werk, 6km met stijgingen tot 11% wat er dadelijk voor zorgt dat onze groep volledig uiteen spat. Aan de splitsing met de K4948 wordt er gewacht vooraleer de groep aan de laatste 3 kilometers van de beklimming van de Hochblauen begint. Yves en ikzelf beslissen deze 3km op, en dezelfde 3km terug, over te slaan en rustig verder te rijden tot Tengernau waar we onze middagpauze houden juist voor het dorp op een mooi stuk grasperk met fonteintje. De zon staat hoog en het kwik stijgt tot 30°.
Tengernau ligt in een dal op een hoogte van 440m, dus met een nog volle maag 3,5km klimmen tot Gresgen, steil tot 12%. We volgen terug de L140 en dit tot Zell-Im Wiesental waarna we linksaf de grote baan, B317 op fietsen tot Mambach. Vanaf hier is het 15km klimmen, al vlug rijden Tony en ikzelf weg van de groep, we houden het tempo hoog en dit tot 2km voor de top. Tony gaat op zijn elan verder maar ik beslis de laatste 2 kilometers uit te peddelen. Tony zal dit later op de dag al moeten bekopen en zal hier ook de volgende dagen nog hinder van ondervinden. Na nog twee korte hellingen dalen we af tot Schönau Im Schwarzwald en verder tot Utzenfeld. Hier begint onze laatste beklimming van de dag, 10km met een hoogteverschil van 540m, een gemiddelde van 5,4%. Makkelijk? Ja, maar het tempo ligt hoog en het duurt niet lang of er haken enkele af. Als Alain zich op kop zet gaat de snelheid nog wat hoger, afhaken dan maar, niet erg, eigen tempo en genieten van de mooie natuur!